Życie bez nadziei to jak pełnia bez księżyca

Bywają chwile kipiące zwątpieniem,
które niweczą szczęśliwe momenty.
Kiedyś myślałam, że je wszystkie zmienię,
jednak złe słowo wbiło kieł przeklęty.

Niebo przybrało deszczowe okrycie,
gwiazdy spoległy w prosektorium życia,
gdy kose oko i serce najbliższe,
zadały ranę mocniej niż zazwyczaj.

Jednak zbudziłam zieloną nadzieję,
która drzemała cichutko w kąciku.
Nic nie straciłam, a zyskałam wiele –
mądrość druidzką i wiary bez liku.

Bo tak już bywa, że gdy w duszy kwitnie
niezłomna ufność i boża opatrzność,
anielski spokój znajduję w modlitwie –
na nocnym niebie, tam gdzie miłość gości.

Kasia Dominik