Od liścia do korzenia

Jestem bliżej od wczoraj
dalej do jutra
nie w czas na teraz
zrodzona w drodze z datą przydatności
dawno po terminie

Bez uczuć bez emocji
bez reakcji na złamany paznokieć
jestem a jakby nie

W osieroconych chwilach
dźwigam brzemię poronienia
lat malowanych pastelami

Wiatr sprzęga w kominie
liść tańczy na parapecie
księżyc wpycha się na trzeciego
a świtu ani widu ani słychu

I tylko gwiazdy wskazują drogę
powrotną do niewinności


Kasia Dominik