Pióro bez pasji jest jak pusty dzban

Mając lat naście chciałam być pisarką,
świat odzwierciedlać przez pryzmat emocji.
Skryte marzenia, które nigdy nie śpią,
ubierać w słowa, aby myśl nagłośnić.

Kiedy dorosłam pragnienia zniknęły
gdzieś za zakrętem codziennych frasunków.
Księżyc na niebie stał się jakby niemy,
bez zająknięcia tłamsząc sen w zarodku.

Dopiero z chwilą, w której zaniemogłam,
pojęłam sekret pasji posiadania.
W tworzeniu wierszy znalazłam talizman
i radość życia w godzinie świtania.

Teraz nie umiem rozstać się z pisaniem,
w nim źródło siły na nowo odkryłam.
Piękne wspomnienia, dni niezapomniane
i dotyk matki – miłości kardiogram.

Kasia Dominik