Po raz kolejny Rilke do poduszki

A gdyby nawet któryś z aniołów
przycisnął mnie nagle do serca: musiałbym umrzeć
od jego silniejszej istoty.

R.M. Rilke „Pierwsza Elegia”



bądź łaskawa odłożyć teraz na jutro
kocham twą miłość
widzisz?
jeśli nie to….

odłóż wczorajsze wiersze
spójrz na mnie
widzisz te nadwątlone skrzydła?

jeszcze kilka westchnień i uwierzę
byłoby mi łatwiej gdybyś była
jakby ułomna

mniej piękna
zagubiona
spojrzenie nieco kalekie

dalekie od kobiecego ideału
może jeszcze głos nieco szorstki
z nutą pretensji

ślady kolczaste na duszy
mniej soczyste usta
rysa w uśmiechu

lecz…..
ty wiesz prawda?
uroda niepojęta
nieubłagana
nieokiełznana

męczy mnie świadomość
że mając mały defekt
byłabyś piękniejsza od Nefertiti