Piękno czynu a intencje

Piękno czynienia narodzone w duszy,
iskrzy dobrocią pachnącą współczuciem.
Jest niczym anioł, nawet ten bezskrzydły,
który pomoże z bezsilności uciec.

Na paraboli zawirowań życia
otwiera portal do krainy szczęścia.
Czasami milczy, gdy ma do ukrycia
zacną przysługę, którą się pamięta.

Bywa też głośne, ale tylko jeśli,
niebo przyzwala na łzę miłosierdzia.
Ujawnia dążność człowieka intencji,
a kiedy trzeba czarci wzrok przepędza.

Intrygi złego wzgardą pokalane
niecnych zamiarów spala na panewce.
Toksyczne słowa od innych doznane
eliminuje, kiedy tylko zechce.

Nim serce pojmie, co dla niego dobre,
czyste sumienie rozliczy uczynki.
Jasnością myśli obudzi w nas wiarę
efekt miłości, choćby i niewielki.

Kasia Dominik