przez Adriatyk do ciebie polecę

ten wiersz mimo iż bez tytułu ma swoją duszę
frasobliwie pokrętnie unosi w meandry
poetyckiej toni ja ubogi marynarz w porcie

najbardziej zwodniczym mając żonę i kochankę
w jednym składam ci na ręce mą dymisję
niech poezja więcej nie wiedzie mnie na fronty

i kampanie cudzych mocarstw moje
wyobrażenia o pokoju przechodzą dziś
najśmielsze wyobrażenia o miłości twoja

czysta zaduma i moje starania spełzną dziś
w słońcu pod żaglem najbardziej białym
ten wiersz nosi w sobie znamiona burzy

jak osamotniony maszt targa na wietrze flagi
niczym pożółkłe nici spinające banderę
moja poezja jest spod znaku wodnika a stała

odchyleń zwiastuje nowe odkrycie które
gdzieś uparcie kończy się mą adriatycką banicją



~ stary wiersz z 2016 roku