Bez związku z poniższym

Są takie chwile, że
słowo wyrzucone z okna
staje się ciałem
i brodzi.

Grymas, który go wykrzywia,
nie bez przyczyny zostawia ślad –
ja tu byłem – wskazując miejsce dla publiki.

Niezauważany, gdy nie dotyczy innych,
mniema: na końcu tunelu zawsze jest światło
nadjeżdżającego pociągu.

Kiedy się zbliża za blisko,
łapczywie wykrada siły ponad miarę,
i tarmosi, i wlecze, i depcze,
byleby zaznaczyć teren.

To tak jakbym żyła w kimś
kogo nigdy nie miałam
na końcu języka.

Kasia Dominik