Ukryty skarb

Kiedy tworzę poezję – nieśmiertelny pomnik,
rozsiewam słowa, których nie sposób zapomnieć.
Miłość do wierszy wzbudzam w spotkanym człowieku,
by mógł umysł otworzyć i senne powieki.

To jest mój skarb – największy, skrywający we mnie
niezapomniane frazy, których nikt nie skradnie.
Bo, gdy myśli uwieczniam, te małe i duże,
bliźnim zdrowie i szczęście alegorią wróżę.

Kasia Dominik