Danina serca

Słowa się posypały
milczenie zawiodło, spojrzenie rzucone jako karty talii – asy
akt wandalizmu na piśmie
przybrał monumentalnych rozmiarów
wychodne w świat zatwardziały i syty
transgresja dywersji pisma w ustach
uderzyła w czyste myśli
oczy widziały za dużo, uszy słyszały zbyt wiele, dotykałem cię daremnie

teraz stają się
teraz żyją
teraz przemijają

to niepewne mówić, że dzień i noc następują po sobie
to niepewne zaczynać, coś co nie ma początku, ni końca
to niepewne wierzyć w pęd gwiazd

skoro dzień i noc mają początek i koniec
skoro jeśli zaczynasz – to istnieje nieograniczone poselstwo szans
skoro wierzysz, to trwasz

a jeśli – opuści cię twoja siostra pogarda
poniesiesz na swych barkach Miasto
pozostając czysty na drogach wygnania

utrapienie przezwycięży zachwyt
choć jego nigdy dość

Pan Cogito uhonoruje cię swoją nagrodą