ZA WCZEŚNIE

ZA WCZEŚNIE

Wokół nas
w chaosie ludzkich zawiei
galeria marnotrawstwa chwil
kruchych serc
w potopie oparów
bezkształtnej przestrzeni
rzęzi aż mdli

Tęskni do zmącenia źrenic
najpiękniejszych niespodzianek
w igraszkach wśród gwiazd
w migotach płomiennych miłości
w feerii kilimów słodyczy
rozpełznięć nagości
rapsodii płomiennych spojrzeń
w oczy

Ku metafizycznym wachlarzom zorzy
barwom tęcz dni pogodnych
połaciom bezsennych cudowności
bo coraz smutniej
coraz to chłodniej
czyżby Księżyc…

Zgasł
i znikł bezszelestnie ?
nie… nie…
za wcześnie !

⊰Ҝற$⊱………………………………………………… T☀ruń - 11 lutego '23