PATRZ!

Patrz!

Pole i las.
Co wielu z nas
Pozytywnie nastraja
Stargane nerwy uspokaja.

Jesień już nadchodzi
Plon szczodrze obrodził
Czas pościelić ziemi łóżko.
Sarna przebiegła dróżką.

Ciągnik za sobą ciągnie bronę
Wlecze ją wolno w lasu stronę
Tam gdzie zaczyna się mrok.
Gdzie od granicy już krok.

Zawraca łukiem szerokim
Znacząc śladem głębokim
Że tutaj właśnie już był.
Że w ziemię się wrył.

Skręca wtem w las
Widocznie już czas
Na herbatę
I zapłatę.

O, tak.