szadź

trzech synów zabrakło
w zamieci jednej kuli
but po każdym bracie
droga rozcięta bagnetem

pod stopami chrzęst
szklanek pełnych ludzi
w rysach pękają
sine usta lili marlene

zima przychodzi z żył niesie
garść włosów na pożegnanie
pancernej kolumny oczu
pod spalonym horyzontem

z nieba zapada szron
wyschnięty błękit przynosi
próżnię snu głodnemu
zwierzęciu