Maskarada

"O świecidełka wy płone
Co radowałyście barwą
Teraz ach zaplamione
Brzydką zakrzepłą farbą.
Leżą na świeżych kurhanach
Uszka i denka i dzbany.
Niczego mi proszę pana
Tak nie żal jak porcelany."

/Czesław Miłosz - Piosenka o porcelanie/

daruj depresji kwiat magnolii
pomaluj oczy jasną kredką
zapewnij jej cienistość rzęs
przesiewających słońca gwiazdy
daj jej policzkom trochę różu
paznokciom brokat burgund ustom
niech się upije na wesoło niech tańczy
na ulicach i na mostach

na przemian fale ciepła fale zimna
falochron z wełny różowych kóz angorskich

niech śpiewa przez ogień i wodę
home (how) sweet home
("czy nikt ci nie powiedział,
że nie będziesz nigdy
w świecie
czuł/a się jak u siebie w domu?"*)

ubierz depresję na różowo
niech jej się fuksnie radosna fuksja
niech wciśnie pięści w amarant kieszeni
niech się uśmiecha migdałowcem
niech się migdali amarantowo
i niech jej będzie gloria amen

i home (how) sweet home
z piosenki o niezawiniomych przeprowadzkach
("kto ci powiedział, że wolno ci się przyzwyczajać"?*)

na przemian fale ciepła fale zimna
falochron z wełny fuksjowych kóz angorskich

*cytaty z wiersza Stanisława Barańczaka "Jeżeli porcelana, to wyłącznie taka..."