Wiersz "eko" | version: 28.02.2015 16:59

Wielkie rozstania i wielkie powracanie
głowy zawracanie…
serca łamanie
żalów, goryczy wylewanie
wszystko w nicość obracanie
ciemność i bezsensowność
słońca zagaszanie
i księżyca nawet
powolne umieranie
na własne żądanie
miłości podeptanie
wątłych jej skrzydeł podcinanie
gorzką będzie kara za cudu miłości znieważanie
ostra brama samotności, ciemne niebo nad głową nicość, ciemność, grób...