... | version: 30.01.2013 01:06

Był bardzo wysoki.
Czasami miałam wrażenie że sięgam mu do pasa,
dlatego na naszą pierwszą randkę
planowałam założyć 10-centymetrowe szpilki,
które nawet kupiłam: skórzane lakierki za 1/4 wypłaty.

Ceniłam go za to, że nazywał białe - białe, czarne - czarne. Niezależnie od konsekwencji. Nie bał się konfrontacji.

Umiał rozmawiać z dziećmi jakby od niechcenia. Nie doceniał tego.

Traktował życie jak służbę, służbę jak walkę, a walkę jak chleb powszedni.

Nigdy się razem nie śmialiśmy. Nigdy z tego samego. Nieustannie w gotowości, pozycja przed starciem, szukanie odsłoniętej pięty Achillesowej i szybkie dźgnięcia.

Przy nim byłam dwa razy mocniej.
On był bardziej.
Oboje byliśmy dla siebie, naprawdę tak myślę,
jedyną na tym świecie szansą
na pełną symbiozę.