na brązowych krawędziach Babciu

od czasu do czasu spotykamy się
na krawędziach brązowych myśli

to przez kolor oczu mam takie jak Ty
lubię kutię i smak czereśni z ogrodu
zjadam bez mrugnięcia okiem
wiśnie z pestkami w cieniu drzewa

uśmiecham się do Ciebie
bo wiem że tyle krwi Twojej
w moim krwiobiegu sięgam dna
kieszeni szarego fartucha

pachnie jabłkami w całym domu
wtedy wędruję w zieloność łąki
łapię motyle rozplatam warkocz
by poddać się podmuchom wiatru

szumią trawy opowieści o narodzinach
życiu twardym jak kamienie
i uśmiechu który pamiętam
bo tak rzadko się pojawiał

gdy był świat nagle nabierał barw
tych przejasnych jak dziś
gdy znów spotykamy się
na krawędzi brązowych myśli