Prośba

Prośba

Póki śmierć nas nie rozłączy,
póki śmierć nas nie rozdzieli,
pozwól oczy mi wciąż topić
w głębi jezior twoich źrenic.

Póki w piersi bije serce,
póki jeszcze tutaj jestem,
pozwól niech me troski koi
twoja skroń przy mojej skroni.

A gdy przyjdzie ruszyć w drogę
i pójść tam, gdzie trzeba odejść,
nim mnie wieczne cienie połkną,
trzymaj mnie za rękę mocno.