napięta struna
napięta struna
(z dedykacją dla Jakuba Kwaśniewskiego)
usiadł na scenie chwycił instrument
mikrofon przed nim gotów do służby
by nieść w przestrzenie sztuki argument
gdy każdy inny argument próżny
niesie spełnienie
dostroił dźwięki do tonu pieśni
strój na nim prosty w ciemnych tonacjach
za chwilę wybrzmią pieśni konteksty
w nowych emocjach i aranżacjach
kręte jak idiom
napięta struna napięciem twórcy
szarpana nerwem wewnętrznej mocy
będzie się zaraz prężyć i kurczyć
budując podkład dla słów proroczych
i ludzkich starań
da z siebie wszystko co już nie jego
medium istnienia dla wielu istnień
nie wie co umiar właśnie dlatego
będzie się w palcach wić aby błyszczeć
napięta struna
poryw natchnienia uderzy w uszy
tych którzy chłonąc odnajdą siebie
nieledwie dysząc spazmami duszy
szarpnie za struny ostatnim ściegiem
nim pęknie ciszą
PW
(z dedykacją dla Jakuba Kwaśniewskiego)
usiadł na scenie chwycił instrument
mikrofon przed nim gotów do służby
by nieść w przestrzenie sztuki argument
gdy każdy inny argument próżny
niesie spełnienie
dostroił dźwięki do tonu pieśni
strój na nim prosty w ciemnych tonacjach
za chwilę wybrzmią pieśni konteksty
w nowych emocjach i aranżacjach
kręte jak idiom
napięta struna napięciem twórcy
szarpana nerwem wewnętrznej mocy
będzie się zaraz prężyć i kurczyć
budując podkład dla słów proroczych
i ludzkich starań
da z siebie wszystko co już nie jego
medium istnienia dla wielu istnień
nie wie co umiar właśnie dlatego
będzie się w palcach wić aby błyszczeć
napięta struna
poryw natchnienia uderzy w uszy
tych którzy chłonąc odnajdą siebie
nieledwie dysząc spazmami duszy
szarpnie za struny ostatnim ściegiem
nim pęknie ciszą
PW
Wersje wiersza
Moja ocena
Moja ocena
Moja ocena
Moja ocena
Moja ocena
Moja ocena