Nie lubię poniedziałków

Poniedziałek. Mam kaca. Głowa łupie. Pulsuję.
Zegar bębni, by znów mnie upodlić.
Skrzydła smętnie zwisają, nie nastroszę więc piórek.
Zbieram siły, by od dna się odbić.

Świt się krząta, ja więdnę. Znów nie spałam. Czas goni.
Ty przeciągasz się w ciepłej pościeli.
Deszcz zacina. Kos przysiadł na zmurszałym balkonie,
wypatrując słonecznej niedzieli.

Nowe spodnie mnie piją, wokół zgniłe powietrze,
ty śpisz dalej, wśród sennych bełkotań.
Życie blednie z dnia na dzień, tracąc barwy na wietrze
i wycieka jak woda z rzeszota.

RC 17.06.2016