***

O świcie ubierz mnie w szept.
ten, co do serca przylega najczulej.

Potem wyjdziesz.

I chmury już wiatr rysuje na moim niebie.


zatem prześpię ten dzień.
w twojej koszuli o zapachu spełnienia.

Gdy nocą wrócisz,
wszystkie śniegi moich zwątpień stopnieją.

aż po kolejny świt,
po kolejne wędrówki obłoków.