Życie toczy się dalej

splotły się dwa westchnienia
na wschodnim krańcu mostu
w miłosnych omamieniach
omdlały
tak po prostu

i odtąd oddech w oddech
przed siebie szły wytrwale
nad nimi niebo szczodre
a pod stopami fale

lecz z każdym miękkim krokiem
wiatr rzucał nowe kłody
więc on się wzniósł w obłoki
a ona wpadła w wodę

i już im nie po drodze
czas żalu nie ukoi
noc skrada się jak złodziej

a most jak stał tak stoi...

RC 22.09.15