***

Otulona szalem rozsypanych
na ramiona włosów,
spaceruję aleją cyprysów.

Poświata migocących gwiazd
rozczula łagodne wzgórza, trąca
struny pragnień. Przymykam powieki.

Z nostalgią wracam do chwil,
gdy rumieńcem witałam czad
pełni księżyca, malując usta miłością.

Drżąca, dryfuję wśród
katedr pokusy, poziomych,
jak nasze poziome dążenia ‒

gorące, jak niebo otwarte błyskawicą.

©Ivka Nowak, sierpień 2014