W spadku po miłości

Nabrała wyrazu
więdnącego hibiskusa i wody w usta.
Czerwień wzajemnych relacji
przeszła w fiolet, powoli czerniejąc.

Beztroskie chwile
w kolorze pawiego błękitu,
zamienione w słupy szarości.
Drżą w przeciągu polarnych doznań.

Pamięć ciepłych dni
rozbiła się o skały wzajemnych win,
do wtóru kąśliwych słów.

Tylko półksiężyc rozprasza mrok
dawnej intymności.


Co w niej zostało z miłości?


- Melancholia i łzy, które nie schną...





©Ivka Nowak, 12 czerwca 2014