Mąż

Nie to mąż, który żołdem rycerskim się bawi,
Nie to, który nad błaznem pomstą ręce skrwawi.
Nie to, który dość serca ma i wielkość siły,
Ani też to, któremu i żywot niemiły.
Nie to, który postronki targa i podkowy
Żelazne w ręku łamie, nie to, kto stalowy
Gwóźdź kręci albo młyńskie zastanawia koło,
Albo talerz dębowy rozbija o czoło.
Nie to, który swą głową cudze drzwi wybija,
Ani ten, który garców kilka duszkiem pija,
Nie to, który szczęśliwie pojedynki stroi,
A nieprzyjaciela się żadnego nie boi.
Nie to, który duż w ręku albo na raz trwały,
Nie to, który szwank może wytrzymać niemały.
Ale ten, który mężnie Fortuny skaranie
Albo frasunku znosił, a żadnej odmianie
Tak w złym, jako i w dobrym nie podległ, takiego
Mężem zowię i dank mu daję męstwa jego.