Zawieszone płyną

nadmorska bryza
łagodzi palący żar stęsknionego serca
wołania mew
nurkujących wśród falochronu
poruszają sznur perłowych wspomnień

fałdy przezroczystej sukienki
trzepocząc na wietrze błękitnym jedwabiem
ścielą nadmorski piasek
tworząc piękny połyskliwy obraz
malowany farbami nieboskłonu

wpatrując się w karmazynowe słońce
wciągam w płuca słone powietrze
śmiech mieszam ze łzami
smutek zalewam czułością
sentymentalnych westchnień

dawne chwile zawieszone w błękicie
płyną myślami niczym stado baranków
zaklęte w wełnianych obłokach
urozmaicając pejzaż ponurej codzienności




©Ivka Nowak, 22 kwietnia 2014