W święta padnięta

Jak wesolutko! Święta idą!
(A raczej biegną!) Nie dogonię!
Tak się gramolę żółwim speedem,
nie mam kasiory, klepię bidę,
cenny czas trwonię.

Powinnam śmiać się, szczęściem tryskać,
hołubić cacka choinkowe,
lecz brzydkie słowa i wyzwiska,
wciskają rządkiem się do pyska,
w potoczną mowę.

Smutna fryzura wisi sznurkiem,
biała firana męczy oczy,
międlę świąteczne małe bzdurki;
kartki, życzonka i laurki,
Dziad Mróz się boczy.

Świątecznie bluzgam lepiąc uszka,
w mące po pachy utytłana,
złość się wypiętrza, nerw mi puszcza,
humor się biesi, złość się złuszcza.
Łoj, dana, dana!

Już na ostatnich stoję rzęsach,
niepołapana i padnięta,
głowa się kiwa, ręce trzęsą,
myśl, by dać nogę się wałęsa.
Wesołe Święta!

RC 18.12.13