Gdzie się podziały kolory?

Gdzie się podziały wszystkie kolory,
kiedyś bogato zdobiące wszechświat?
Los do odbarwień dziś bardziej skory,
księżyc gdzieś poszedł,
słońce nie wzeszło.

Gdzie te niuanse drżące w powietrzu,
szepty, zapachy, tulące słowa?
Gdzieś pogubione - frustracje piętrzą,
smutkiem spływając jak czarna wdowa.

Gdzie zawrót głowy na zawołanie,
roje motyli,
słodkie wzruszenia?
Gdzie na dwa serca upojne granie,
gdzie zachwycenia i oniemienia?

Gdzie twarz kochana skąpana w miękkim
świetle, co ciepły okala kontur?
Zawieruszyłam ciekawość dziecka,
w chłodzie bezbarwnym, w zszarzałym wzroku.

Kto przemalował mój świat na szaro?
Gdzie czerwień wschodów, tęcza po burzy?
Pełznę jak w błocie, miast pełną parą,
w sytch kolorach z wiosną się durzyć.

Powykrzywiane, pokaleczone,
poobdzierane z tego co cieszy,
czarne i brudne, lecz ciągle moje.
Jak wyjść z szarości?
Nic tylko grzeszyć...

RC September 2013