Żegnam

żegnam cię ozięble wrogi wielkorządco
panie wielkopański i dziwny kosmito
wyjdź z serca szczeliną nieprzyjaźnie wąską
zapłać na odchodnym chociaż godne myto

targnę się na wspomnień okruchy co kłują
i pozapominać będę chciała szybko
zakopię na amen pod wysmukłą tują
tam gdzie się żegnałam z każdą złotą rybką

pamiętniki spalę w kominku ceglanym
i odwrócę oczy od iskier co tęsknią
szlochając w poduszkę ocknę się nad ranem
podejmę decyzję bolesną bo męską

żegnam w niespełnieniu rozczarowań jękiem
otwierając nowe nieprzyjazne sienie
palę zeszłoroczną czerwoną sukienkę
by mnie nie dręczyły dawnych doznań cienie

roznieciłeś aby zbyt szybko zagasić
pokroiwszy w drobne bolesne paseczki
świat pędzi za szybko trudno takie czasy
miłość dogorywa a miała być wieczna

żegnam w niespełnieniu i rozczarowaniu
opuszczam powłoczkę wygodną acz ciasną
nie chcę się wypalić w powolnym konaniu
więc żegnam na dobre nim jak gwiazda zgasnę

RC Apr 2013