nic prócz siebie | version: 22.11.2014 10:31

nic prócz siebie

trzymasz w dłoniach bukiet liści
wokół pachnie przemijaniem
brązowieją nasze myśli
dreszcze krążą pod ubraniem

na płaszczyźnie liścia miraż
w półuśmiechu twarzy zarys
moje rysy w niej odkrywasz
myśląc chyba że to czary

cokolwiek ma być
nie mamy już nic
prócz siebie
spękani jak mur
błądzimy wśród chmur
po niebie
porywa nas wiatr
wywraca nas czas
na ziemię
cokolwiek ma być
nie mamy już nic
prócz siebie

wszystko wokół zjesienniało
jak obrazy w starym kinie
szelest liści nazbyt śmiało
przypomina że czas płynie

my myślimy wciąż o sobie
swoich uczuć jednak pewni
przeczekamy chłodu powiew
aż się zima zawiosenni