spod przymkniętych powiek | version: 29.08.2017 04:43
spod przymkniętych powiek
spod przymkniętych powiek
kiedy serce rwie się
z bólu i do przodu
myśli sobie człowiek
że niewiele zniesie
myśli sobie człowiek
swoją myślą dobrą
jak zwyczajnie znowu
spod przymkniętych powiek
świat spojrzeniem objąć
bo zagubił siebie
w tej krainie mglistej
spod przymkniętych powiek
w żalu i w potrzebie
brak mu myśli czystej
która spadnie kroplą
spod przymkniętych powiek
na ziarenko prawdy
aby sedna dotknąć
i zakwitnie w słowie
lecz nie spocznie przecież
w swym myśleniu człowiek
chociaż los zeń zadrwi
kiedy myśl się plecie
spod przymkniętych powiek
PW
spod przymkniętych powiek
kiedy serce rwie się
z bólu i do przodu
myśli sobie człowiek
że niewiele zniesie
myśli sobie człowiek
swoją myślą dobrą
jak zwyczajnie znowu
spod przymkniętych powiek
świat spojrzeniem objąć
bo zagubił siebie
w tej krainie mglistej
spod przymkniętych powiek
w żalu i w potrzebie
brak mu myśli czystej
która spadnie kroplą
spod przymkniętych powiek
na ziarenko prawdy
aby sedna dotknąć
i zakwitnie w słowie
lecz nie spocznie przecież
w swym myśleniu człowiek
chociaż los zeń zadrwi
kiedy myśl się plecie
spod przymkniętych powiek
PW
Poem versions
- 13.06.2020 12:02
- 5.11.2017 22:08
- 29.08.2017 09:53
- 29.08.2017 04:43
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating