spod przymkniętych powiek
spod przymkniętych powiek
spod przymkniętych powiek
kiedy serce rwie się
z bólu i do przodu
myśli sobie człowiek
ile jeszcze zniesie
myśli sobie człowiek
swoją myślą dobrą
jak zwyczajnie znowu
spod przymkniętych powiek
świat spojrzeniem objąć
bo zagubił siebie
w tej krainie mglistej
spod przymkniętych powiek
w żalu i w potrzebie
brak mu myśli czystej
która spadnie kroplą
spod przymkniętych powiek
na ziarenko prawdy
aby sedna dotknąć
i zakwitnie w słowie
lecz nie spocznie przecież
w swym myśleniu człowiek
chociaż los zeń zadrwi
kiedy myśl się plecie
spod przymkniętych powiek
PW
spod przymkniętych powiek
kiedy serce rwie się
z bólu i do przodu
myśli sobie człowiek
ile jeszcze zniesie
myśli sobie człowiek
swoją myślą dobrą
jak zwyczajnie znowu
spod przymkniętych powiek
świat spojrzeniem objąć
bo zagubił siebie
w tej krainie mglistej
spod przymkniętych powiek
w żalu i w potrzebie
brak mu myśli czystej
która spadnie kroplą
spod przymkniętych powiek
na ziarenko prawdy
aby sedna dotknąć
i zakwitnie w słowie
lecz nie spocznie przecież
w swym myśleniu człowiek
chociaż los zeń zadrwi
kiedy myśl się plecie
spod przymkniętych powiek
PW
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating