Bajka o miotłach

Krzepki w sobie zwitek,
Nowa miotła z buńczucznie szeleszczących witek
Zetknęła się z miotliskiem ze starych witosów
I tak do niego rzecze ostro, bez patosów,
Których czyn unika:
--- Precz stąd! Marsz, niepotrzebny wiechciu,
do śmietnika!
Dość tych brudu stosów,
Co się nagromadziły przez twe upodlenie.
Fora ze dwora, leniu! Ja się nie polenię,
Choć was, śmieci, paka! --- --- ---

Uśmiechnęła się z gorzkim przekąsem drapaka:
--- Tak, tak... Już chlubek moich zwicie się rozplotło
Ustępuję, lecz to ci powiem, nowa miotło,
Że i ja, niegdyś mając, jak Ty, czułe witki,
Darłam się do odśmieceń z werwą neofitki,
Aż się zdarłam. Dziś com ja?.. pomiotło wyklęte.
Bierz przykład. Mieć, lecz z wolna mieć.
Festina lente.
--- Hocki - Klocki! --- odpowiem: --- Do luftu łacina!
Czas mieć przysłowie:
Nie rób nic w połowie.
Ciemięga wrzód hoduje, ryzykant --- przecina.
Tu ja zaryzykuję uwagą krytyczną:
W miarę wiatr kręci wiatrak, nad miarę --- obala,
Kunktatorstwem zwyciężył Fabjusz Hannibala,
Zło ciąć --- dobrze, gdy klingą ciąć antyseptyczną.