Jednooki

Powody mego rozstania ze słońcem
dotarły serum kurtuazji barw,
które rozszczepione na małe i wielkie
radości okupują wszystkie kąty

Ziemi nieobjętej: ni jednym dotykiem
sumienia w trzewiach purytan
zakłopotanych rumieńcem względu
uczuć zderzonych z ciałem,

a może Ciała Niebieskiego z ciałem
ziemskim, pomimo przyjemności
boskiej w jakiej trakcie przemierzasz
wszystkie stany psychè – szczelne kłamstwa

i bezczelne prawdy, to nić Ariadny,
choć wolą nas góry i morza,
choć nie chcą nas pustelnie niezdobyte
to ilekroć sięgasz po piasek przesypujesz

przez palce nasz jednooki czas