Podwaliny*

Rośniesz jak młody Bóg, na moich ramionach
Jak drzewo, którego nikt, nikt nie pokona

Czytasz zaklęcia intonowane językiem Rady Starszych
Jak kamień, który obracasz w ustach, ćwicząc milczenie

Dałam Ci wolę istnienia
Dałam Ci siłę tworzenia

A kiedy odebrano mi młodość
A kiedy odebrano mi życie wieczne

Cała dojrzałość
Otworzyła mityczną puszkę
Pełną nieszczęść

I nadal wiem, że w tej kwestii się mylę,

Bo moja starość nie kończy się i nigdy nie zaczyna
Chwilami, kiedy umiera we mnie dziecko

Bądź
Między ziemią a niebem




* Wiersz inspirowany utworem "Dwa serca, dwa smutki"