Lament

Bolą mnie księgi łez odtrącone od kanonu
i skargi niewysłane jeszcze do Rzecznika Legislacji Poezji
Chciałbym nadać imiona moim wrogom: smutkom

chciałbym pozostać na starość we wnętrzu wiersza
Jak dnie, noce, lata – wśród konarów drzew, gdzie
wystają mrowiska. Jeśli wdepniesz nie licz na rozłam

wewnątrz sytości nadanej nam z góry, bo tylko tak
masz władzę na formą poetyki najczystszej:
horrendalnym spojrzeniem ptaka na ofiarę

zapatrzoną w swą drogę przez lament duszy narodów
albo szept aniołów, tutaj wyrasta trawa, tutaj pada cień
Bandyci od historii nie czytają psalmów