Spacer liryczny nocą

Kiedy spaceruję zaułkami nocy,
zachwycam się pięknem, które lśni na niebie.
Przepadam w misterium czarodziejskiej mocy,
turkusową pełnię tuląc do siebie.

Obserwuję gwiazdy w srebrzystym jeziorze,
spływające z góry świetlnymi rynnami.
Są niczym bursztyny nad miodowym morzem,
cudownością chwili tkaną snu perłami.

Zapełniając kartkę myślami złotymi,
nadsłuchuję ciszy w księżycowym blasku.
Pochodniami mroku, poezją spiętymi,
maluję krajobraz na Oriona fresku.

Kocham te wędrówki, nim wstanie świt blady,
kiedy lirycznością pachnie dookoła.
Pozaorbitalne z Morfeuszem swady
i doznania, których zapomnieć nie zdołam.

Kasia Dominik