Ekstatyczny świt

Czas zawieszony na jutro
poza linią życia
zerwał przęsła przeszłości
W rachunku dnia
jakże twardego
zagrzebał godziny mijające
przedwcześnie
rozsypane na trupim wzgórzu
W myśl skręconą zapamiętale
wstrzyknął strychninę
między hamulec bezpieczeństwa
a spiętrzenie kataleptyczne

I tylko wiatru żal
w ślepiach lwa

Kasia Dominik