Włókienka światła

przegryzam włókienko światła
sowa rozwiązuje wstążkę przy sukni
odsłania
nagość
i ciemność

kładzie na powiekach
patrzę przez taflę lustra
przez ciało i krew
płynie
bezszelestnie

dotyk tchnienie
metafizyczny żart
pożar zmysłów
słów łownych
wołanie

wyławiam
przesnuwam włókienko światła
przez szczelinę igły
sowa pociąga za wstążkę i woła

pójdź pójdź

biegnę
w gęsty las pod powiekami
zielone lustra
pokusa
źródło podskórne

przegryza się
uderza
mlecznymi skrzydłami
we wnętrze ciemności

czy światła –