zawieszenie broni

[...]
przepływam mój ocean
rozpuszczam wszelkie sztywności
puszczam przycumowania
rozluźniam powięzy
kot na promie absorbuje słońce
za bardzo wypełniam
pustka wprosila się sama
odepchnęła konieczności
dzwoni mi w głowie
co powiem
przecież miałam wysłać
tekst
poezja mówi
wymagam
zawieszenia
broni
wzroku
uwagi
nie chcesz mnie stracić
pielęgnuj
więc marzę
o ciepłej dłoni na moim ciele
o stosunku seksualnym w slow motion
o deszczu na skórze
o pięknie
które z zażenowania nazywamy banałem
wewnętrznie opieram się o kicz
widzę jakie opakowania
tworzymy sobie
i dopływam jak zawsze
do tej samej otchłani
do mojego lęku
[...]