Bajka naprawdę prawdziwa

Bajki lubię azjatyckie,
ninja, kung-fu,
przypisane na zawsze
przeznaczenie,
nie ma imienia smierć.

Okrucieństwo
finezyjnie i jadeitowo
rzeźbi
pokrętne skręty wijących się ciał
smoków.

A zemsta nabiera właściwego smaku,
nie na zimno,
jak wołowina z musztardą
w angielskiej kuchni.
Na gorąco. Do bólu

poranionych stóp i dłoni,
serce dawno sprzedane,
imię nieważne, bogowie nie usłyszą
zajęci podniebnymi swarami
niczym drapieżne ptaki.

Efemeryczne kołysanie w zielonej przeźroczy,
las bambusowy
poruszony tchnieniem,
bajka
bez nienawiści w sercu Kopciuszka.

Żyć
a potem
nie żyć.
Piękny, niepiękny,
ma, nie ma.

I
koniec bajki.
Och, naprawdę koniec.