Pasieka chwały.

Dzień jak co dzień,
wczoraj się spełniło...
Raj na Ziemi obrus cieni,
chleb na stole płotek mały
.
Krzyż zakreślony, od pradziada,
zaliczone koło ratunkowe
znów podkreśla twoje rany.
jak herb-łubin liczy plany.

Tam gdzie ty jest ,jest i twoja moc,
ławka kwiaty Ziemia nasza
wspólny finał dzwon pasieka
mierzy waży ,nieżyt nosa


a rozmowy szczere kwiatów,
są kuleczki jastrząb nocy.
Tło i szkielet i organy
znów zwołają wszystkich wokół.

Wokół śpiewa mózg na ścianie,
święto będzie znów Barbary,
gdy przeminie sierpień żwawy.
pocałunek chleb kochany.