Tak zupełnie nieprzyzwoicie

tak zupełnie nieprzyzwoicie
o świcie z miłością rozmawiam
stawiam jej trudne pytania
ona zasłania odpowiedzi trudne

obłudne zawiści spojrzenia
nie zmieniam dat porankom
kochankom imion nie nadaję
rozstaję się z duszą
a one kuszą

tak zupełnie niedotykalnie
astralnie cię dotykam
zamykam przed światem w dłoni
na skroni pocałunek składam po cichu
w kielichu wciąż jeszcze wino

płyną marzenia po bezkresie nieba
potrzeba ciebie kiełkuje we mnie pragnieniem
zasieję ją na dnie duszy
ona skruszy we mnie niepewności
miłości prawdziwej plonem obrodzi