My, niezmienni

We mgle przemierzam życie i do niebiańskich sił modląc się, pamiętam o tym wszystkim co na ziemii błogosławionej posiadam.

Na miłość Boską obiecałem za lat młodości, wierność, zarazem pamięć nieskończoną dla tej, która pokochała mnie jedynego w swej duszy i ciele, prawdziwego

Rozpamiętuję stale jej miłość, westchnieniem radosnym i szczęśliwym, a na zewnątrz błyskotliwie iskrzy piorun potężny, jakże za nim krople deszczu obfitego wodą przejrzystą.

Wrzącego serca mego młodości pamiętliwej, kochany świat nieustannie ciągle taki sam, pamiętajmy.