Kwant poezji
Kwant poezji
Z zamarzłej dawno pustki
energią słów wydobyć
pęk kwarków roześmianych
i smutkiem splątane hadrony
Zajaśnieć krótko w ich rozbłysku
nim stanie się promieniem tła
W jasności cieszyć się wraz z nimi,
że świat wciąż może być tworzony
A potem rozpaść się w anihilacji
doznając zbyt przeciwnych uczuć
zapłakać nad radością znikąd
przygarnąć żal nieutulony
Z zamarzłej dawno pustki
energią słów wydobyć
pęk kwarków roześmianych
i smutkiem splątane hadrony
Zajaśnieć krótko w ich rozbłysku
nim stanie się promieniem tła
W jasności cieszyć się wraz z nimi,
że świat wciąż może być tworzony
A potem rozpaść się w anihilacji
doznając zbyt przeciwnych uczuć
zapłakać nad radością znikąd
przygarnąć żal nieutulony
Moja ocena
Moja ocena
Moja ocena