70 κύκλους γύρω από τον ήλιο

Και να είχες γενέθλια
Έκλεινες τα εβδομήντα.
Κοντά σου κανείς
Ούτε παιδιά ούτε εγγόνια.
Κοίταγες στο παρελθόν
Τα χαμένα χρόνια.
Τα χρόνια που πέρασαν
Σαν το νερό που πέφτει
Απ’ τα δάχτυλα
Και δεν μπορείς
Να το πιάσεις…
Και τώρα μόνος.
Με άσπρα μαλλιά
Μοναδική συντροφιά σου
Η μνήμη, το οδυνηρό παρελθόν.
Τι άδεια που είναι η ζωή σου!
Που είναι τα όνειρα;
Που οι ελπίδες;
Τρέμεις το θάνατο…
Κι ενώ η γη γυρίζει, εσύ
Συμπλήρωσες 70 κύκλους
Γύρω απ’ τον ήλιο.-

Yiannis Petsalakis "Το Όνειρο της Νιότης"