W KOLEJCE STAŃ

Szary kolor
woalem mgły osnuty
barwą patyny dzień zakrył
rdzewiał coraz bardziej
nie do zmienienia
nawet zaklęciem
roznegliżowany świat zieleni
zmysły zniewalał zuchwale
więdnąca przeszłość
wkomponowana
w obdartą suknię jesieni
czystą melancholię wyzwalała

czy masz jeszcze
na życie apetyt
czy do tunelu ci śpieszno
światełka brak
awaria prądu
nie pchaj się
w kolejce stój grzecznie
nie teraz jeszcze.