Anatomia pamięci
Człowiek jest sumą swojej pamięci -
z czego wynika,
że nie da się jej policzyć
bez pomyłek.
To, co zostało,
stoi spokojnie w kącie,
a to, co bolało za bardzo,
udaje, że wyszło po chleb.
Nosimy w sobie twarze
bez aktualnych adresów
i słowa, które wracają
jak listy bez nadawcy,
uparcie domagając się odpowiedzi.
Pamięć nie zna kalendarza.
Ma za to doskonały dotyk.
Wie, które wczoraj
jest starsze od dawna,
jeśli serce protestuje.
Z zapomnianych ulic
stawiamy całkiem porządne domy.
Z niedokończonych rozmów -
całych siebie,
z przypisami i poprawkami.
Każda strata
zostawia coś w nadmiarze.
Każda miłość
nie umie wyjść bez śladu.
I kiedy sądzimy, że jesteśmy nowi,
to pamięć
tylko zmieniła kostium,
weszła na scenę
i mówi:
to ja,
ale dziś inaczej.
Bo człowiek
nie zaczyna się od dziś.
Zaczyna się tam,
gdzie pamięć jeszcze boli,
lecz już wie,
jak oddychać bez hałasu.
Augsburg, 15 grudnia 2025
z czego wynika,
że nie da się jej policzyć
bez pomyłek.
To, co zostało,
stoi spokojnie w kącie,
a to, co bolało za bardzo,
udaje, że wyszło po chleb.
Nosimy w sobie twarze
bez aktualnych adresów
i słowa, które wracają
jak listy bez nadawcy,
uparcie domagając się odpowiedzi.
Pamięć nie zna kalendarza.
Ma za to doskonały dotyk.
Wie, które wczoraj
jest starsze od dawna,
jeśli serce protestuje.
Z zapomnianych ulic
stawiamy całkiem porządne domy.
Z niedokończonych rozmów -
całych siebie,
z przypisami i poprawkami.
Każda strata
zostawia coś w nadmiarze.
Każda miłość
nie umie wyjść bez śladu.
I kiedy sądzimy, że jesteśmy nowi,
to pamięć
tylko zmieniła kostium,
weszła na scenę
i mówi:
to ja,
ale dziś inaczej.
Bo człowiek
nie zaczyna się od dziś.
Zaczyna się tam,
gdzie pamięć jeszcze boli,
lecz już wie,
jak oddychać bez hałasu.
Augsburg, 15 grudnia 2025
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
Te wiersze są prawdziwe i cenne,
i świetnie, klarownie napisane. Warto wydać. "Pamięć, która wie jak oddychac bez hałasu... " - genialne!@ PIERRE
Szczęśliwi do których przemówił i uwierzyli.Nieszczęśliwa dziesiątka tysiąca pokoleń której się nie objawił.
Wow!
Po kolejnych czytaniach cała trójka idzie łeb w łeb!Moja ocena
,,Człowiek jest sumą Twojej pamięci -z Niego wynika,
i nie da się nikogo policzyć
bez pomyłek,
bo na kogo liczysz?-
czy Ten odpowie?..
To, co jest,
stoi spokojnie przy stole,
a to, co bolało bardzo,
Bierze jak chleb
i jest od Ciebie mniejsze..
Nosimy w sobie twarze
bez aktualnych adresów
i słowa, które wracają
Trafiają skąd wyszły,
Bo tak powiedział Ten,
który pisze czcionką od -po i wie.
Pamięć Jego nie zna zła.
Ma za to doskonały dotyk serca.
Wie, które wczoraj kochało
jest od dawna kochane
i tęskni bez protestów.
Z zapomnianych ulic Człowieka
stawia całkiem porządne domy.
Z niedokończonych rozmów -
całego siebie,
z sercem bez poprawki,
taki jaki Jest!
Każdą stratę
przemieniać chce w miarę woli,
Każdą Miłość
Umie docenić.
I kiedy jesteśmy już nowi,
to On
daje nowe szaty,
i mówi:
to Ty,
ale dziś inaczej.
Bo Człowiek
nie zaczyna się od dziś.
Zaczyna od Niego,
gdzie pamięci Twej jeszcze nie było,
lecz już wie,
jak oddychać bez hałasu."
Dziękuję:)
Dobrej nocy:))