Ballada o braku rajstop | version: 6.05.2015 15:04

ruszyła babcia z rana
pomodlić się jak trzeba
odświętnie przyodziana
(a świt zza węgła ziewa)
babcine łydki gołe
owiewa rzeźki chłód
a ona mknąc przez pole
modlitwy śpiewa z nut

podąża chwacko rowem
i nuci święte pieśni
naokół stonek mrowie
(że w głowie się nie mieści!)
dla babci taki spacer
to pikuś tudzież pryszcz
i tylko zimno w nogi
(nie lubią babcie bryz!)

a wietrzyk się narowi
jak klaczka do ogiera
nakryciem targa głowy
płaszczykiem poniewiera
podwiewa sukni rąbek
smagając łydki wzdłuż
więc babcia klnie na ziąbek
aż się podrywa kurz!

dzień w trawach się rozściela
w przestworzach mknie skowronek
wiatr wiucha po piszczelach
aż łzy się cisną słone
to nie jest już zefirek
to orkan albo szkwał!
zawieje i przyszpili
jak będzie wiał i wiał

już wzbił się dziki tajfun
i wciska dmuch pod kieckę
nie uda się bez rajtuz
pokonać sił zdradzieckich
targają babcią furie
i dłoń się ściska w pięść
jak powiew mocniej hulnie
na łydkach wzejdzie sierść!

morałów pleść nie warto
tu na nic czcze nagany
zakładaj ciepłe palto
rajstopy i barchany
szczególnie gdyś niemłoda
(proszę ja ciebie mać)
wiatr się lubuje w szkodach
u nieodzianych babć!

RC 5.05.2015