Meandry miłości

Miłość nie płynie prosto.
Zawsze ma zakole,
gdzie nurt zwalnia,
jakby chciał zapamiętać dotyk brzegu.

Raz podmywa pewność,
innym razem osiada ciszą
na dnie codziennych słów:
"zrób herbatę", lub
"wrócę później".

Skręca nagle -
tam, gdzie miało być "na zawsze",
a jest "spróbujmy jeszcze raz",
z ostrożnością rybaka
rozplątującego sieci.

Bywa mętna od dawnych spraw,
niesie listy, których nie wysłaliśmy
i odbicia twarzy
już nie całkiem naszych.

Ale właśnie w tych meandrach
uczy się wody cierpliwości,
a serce, że kręta droga
doprowadza do morza.



Augsburg, 19 grudnia 2025