Głosu aksamit...

Jej śpiew
uwalnia wszechwiedzę,
jędrność świata.
Sączy się światłością utajoną
przez duszę, serce,
i smugą wdzięczną dąży
gdzieś...

A tkwi we mnie od zawsze,
wypełnij się chwilo święta.

Śpiewaj,
podsłucham pod bramami raju
o czym mówią anieli.
A oni mówili o mnie, lecz ja nie rozumiem
języka Nieba.